راه عشق

قلب وزبان 

قال مولیٰ الموحدین امیر المومنین علیه السلام: رُبَّ کلمةٍ سلبت نعمةٍ

چه بسا سخنی که نعمتی را سلب می‌کند.

لقمان، برده اى حبشى و نجّار بود. مولايش بدو گفت: گوسفندى را برايم سر ببر. گوسفندى را برايش سر بريد. آن گاه، گفت: لذيذترين دو عضو آن را برايم بياور! لقمان، زبان و دل آن را برايش آورد. مولا گفت: آيا در آن، چيزى لذيذتر از اين دو هست؟ لقمان گفت: «نه». آن گاه، ساكت شد. بار ديگر، مولا گفت: گوسفندى را برايم سر ببر. لقمان، گوسفندى برايش سر بريد. گفت: خبيث ترين دو عضو آن را دور بيندازد. لقمان، زبان و دل را دور انداخت. مولايش گفت: به تو گفتم: لذيذترينِ آن را برايم بياور، تو زبان و دل را آوردى. سپس گفتم: خبيث ترينِ آن را دور بينداز، باز تو زبان و دل را دور انداختى! لقمان گفت: «هيچ چيزى لذيذتر از آن دو نيست ؛ هنگامى كه سالم باشند، و هيچ چيزى خبيث تر از آن دو نيست ؛ هنگامى كه فاسد باشند».

پس مواظب ورودی‌های دل و خروجی‌های زبانمان باشیم.

حکمت نامه لقمان،ص۵۷